Zo, dat is een hele vooruitgang
In ons vorige huis had ik op het toilet allemaal tegeltjes wijsheden opgeplakt. Letterlijk op de tegeltjes. Teksten van internet geplukt, van mensen die mij inspireren, overgetypt, uitgeprint, gelamineerd. “Jij hoort op ons toilet.” En deze hing het meest in het zicht. Boven de stortbak, dus je zag hem altijd aan het einde van je toiletgang.
Sta eens even stil … Zo dat is een hele vooruitgang.
Zo sta ik vaak ’s morgens in mijn pyjama mijmerend uit het raam te kijken met een kop warm water. Mijn wakker-word-moment. Kijkend naar de horizon. Drie kraaien komen aangevlogen en landen in de boom. Ze hebben hele gesprekken met elkaar. Er komt een vierde bij. De eerste vliegt weg. De tweede en vierde ook. Maar die derde, die de grootste verhalen had, die blijft zitten. Hij kijkt stil om zich heen, net als ik. Naar de andere vogels die voorbij vliegen. Naar de wolken, de langzaam voorbij drijven.
Sta eens even stil … Zo dat is een hele vooruitgang.
De voorbij drijvende wolken doen me aan mijn yin-yoga-“zus” denken. Als ik aan haar les deelneem, hoor ik haar vaak zeggen, “Als er gedachten bij je omhoog komen, laat ze als de wolken voorbij drijven en kom terug bij je ademhaling.” De lucht aan de horizon verandert van kleur. Een buurvrouw, die net terug is van overwinteren in Spanje, loopt voorbij. Haar ochtendritueel met sjaal om en muts op. In de verte staat een silhouet stokstijf stil. Is het een hond of is het een haas? Toch een hond, hij sprint verder en daar komt zijn baasje ook aangelopen.
Sta eens even stil … Zo dat is een hele vooruitgang.
Het leven leeft! Het groeit en bloeit en verandert continu. Je hoeft er niets voor te doen, alleen maar te aanschouwen en er bij zijn. Ik word er stil van … dat is een hele vooruitgang.
Met dank aan Loesje! Hoewel ik deze uitspraak niet meer kan vinden op haar pagina.
